RADNIM DANIMA UGOSTITELJI DO 17h, VIKENDOM „KATANAC“
Opovo, 2. decembar 2020;
Krizni štab je je predložio nove mere, a kako prenosu Tanjug, Vlada će ih usvojiti na sednici u četvratak, a stupiće na snagu od petka 4. decembra.
Nove predložene mere su sledeće:
– prodavnice prehrambene robe mogu da rade svaki dan do 21 sat, uključujući i vikend;
– apoteke, benzinske pumpe za točenje goriva i dostava hrane putem kurira mogu da rade neograničeno, sedam dana u nedelji;
– pozorišta i bioskopi mogu da rade svaki dan do 17 sati, uključujući i vikend;
– pijace radnim danima mogu da rade regularno, a vikendom od 6 sati ujutru do 15 časova.
– Ugostiteljske i trgovinske firme, restorani, kafići i barovi, klubovi, tržni centri, igraonice, kladionice, prodavnice i svi drugi prodajni objekti, kozmetički i frizerski saloni, saloni lepote, fitnes centri, teretane i vežbaonice, spa centri i bazeni mogu da rade radnim danima do 17 sati, a vikendom ne mogu uopšte da rade (od petka u 17 sati do ponedeljka u 05 ujutru).
Na današnji dan pre 100 godina u Barandi je rođena je Olga Petrov (Radičić), narodni heroj. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu je završila u rodnom mestu, a potom je upisala gimnaziju u Petrovgradu (Zrenjanin). Posle prveog razreda gimnazije prešla je u Učiteljsku školu u Vršcu, koju je završila juna 1940. godine.
Po dolasku u Vršac, najpre je stanovala kod jedne učiteljice, koja je bila simpatizer Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), i preko nje se uključila u omladinski revolucionarni pokret. Kasnije je stanovala u školskom internatu. Za vreme školovanja, zbog lošeg materijalnog stanja, davala je časove slabijim učenicima. U školi se ovezala sa članovima SKOJ-a i KPJ, a 1938. godine je primljena u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) i do kraja školovanja je bila jedan od rukovodilaca ove organizacije u školi.
Bila je veoma aktivna u literarnoj sekciji učiteljske škole, đačkoj družini „Uzajamnost“, kulturno-umetničkom društvu „Abrašević“ i omladinskoj sekciji ženskog pokreta. Isticala se u pisanju literarnih radova, i često je na takmičenjima osvajala prve nagrade. Skojevska oragnizacije Učiteljske škole, kojoj je pripadala i Olga, bila je jedna od najaktivnijih organizacija SKOJ-a u Vojvodini. Olga je sarađivala sa Borislavom Bracom Petrovim, koji je bio sekretar Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Vojvodinu i organizator partijske tehnike u južnom Banatu.
Juna1940. godine , bila je uhapšena, kada je policija u dvorištu njene kuće pronašla kofer, sa ilegalnim partijskim materijalom. Bilo je to u vreme pred sam kraj njenog školovanja, i policijski islednici su je ucenjivali da ako ne prizna da je kofer njen, neće moći da diplomira. I pored straha od zabrane diplomiranja, Olga je pred islednicima poricala bilo kakvu vezu sa koferom. Na inicijativu grupe profesora, puštena je da se brani sa slobode. Posle završene mature, na sudskom procesu je bila oslobođena, zbog nedostatka dokaza. Ubrzo potom bila je ponovo uhapšena, zajedno sa grupom komunista, koji su bili osumnjičeni da su rasturali ilegalne partijske letke, ali je ponovo zbog nedostatka dokaza bila puštena. Posle ovih nemilih događaja, Olgina majka Leposava i sestra su se preselile u Pančevo.
Posle diplomiranja, svoje prvo učiteljsko mesto dobila je u rodnoj Barandi, gde se udala za Borislava Bracu Petrova. Iste godine primljena je i u članstvo Komunističke partije Jugoslavije. Zajedno sa suprugom radila je u partijskoj tehnici i kod sebe imala sav partijski propagandni i teorijski materijal. Aktivno je radila i u Pančevu, gde je bila član Mesnog komiteta SKOJ-a. Organizovala je nove partijske ćelije i organizovala štrajkove, od kojih je najveći bio štrajk tekstilnih radnika. Često je putovala u Novi Sad, kao specijalni kurir između Okružnog i Pokrajinskog komiteta KPJ.
U jesen 1940. godine , uhapšena je zajedno s grupom komunista, posle povratka sa jednog ilegalnog sastanka u Novom Sadu. Tada se prvu put susrela sa zloglasnim islednikom novosadske policije Jurajem Špilerom. Iako je bila mučena, islednicima nije rekla ni reči. Nekoliko dana pred početak rata, 17. marta1941. godine puštena je zajedno sa ostalim zatvorenicima.
Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. godine , okupator je u južnom Banatu naneo teške udarce partijskoj organizaciji, ali pored toga Olga i njeni drugovi su radili na organizovanju ustanka. Obilazila je mnoge, partijske i skojevske aktive, i u toku leta organizovala prve sabotaže na paljenju žita, na železnici, u radionicama i dr. Posle julske akcije Prvog banatskog partizanskog odreda, izvedene u blizini Pančeva, okupatorska policija je organizovala hapšenja, i sve sumnjive odvodila u pančevački logor „Svilara“.
Kuća Olgine majke, Leposave Radišić, u Pančevu je stalno bila pod prismotrom policije. Zbog toga su Olgina majka i sestra prešle u Čentu kod rođaka. Da bi iz kuće iznela preostali partijski materijal Olga je, obučena u seljanku, na konjskim kolima natovarenim kukuruzovinom, došla u kuću i prenela materijal. Zbog daljeg nemogućstva rada u Pančevu, Olga je, po partijskom zadatku, prešla u Crepaju, gde je sarađivala sa Stevanom Jovanovićem Stevicom, članom Oblasnog komiteta KPJ za južni Banat.
Oktobra1941. godine policija je opkolila kuću, u Crepaji, gde je održavan satanak, na kojem se nalazila i Olga. Videći da se ne mogu izvući, ilegalci su prihvatili borbu. Olga je tada,iako ranjena,ipak uspela da se izvuče i pobegne. Sklonila se u, rodno selo, Barandu, kod jednog poznanika. Olgin poznanik, polakomivši se na nagradu od 25.000 dinara, prijavio ju je policiji. Islednici pančevačke policije najpre nisu znali koga imaju u rukama, pošto je Olga ćutala, ali su slutili da je ona značajna ličnost Narodnooslobodilačkog pokreta u južnom Banatu. Zbog toga je prebačena u Bečkerek, gde je se po drugi put susrela sa zloglasnim Jurajem Špilerom, sada šefom gradske policije.
U istražnom zatvoru provela je šest meseci, podvrgnuta strašnom mučenju – vešali su je za kosu, pekli meso na nogama, povređivali stare rane i dr. U svojoj ćeliiji, u istražnom zatvoru, svojom krvlju je napisala na zidu — Ponosno umirem za KPJ. Na zahtev Gestapoa, prebačena je u Beograd, u Banjički logor. Streljana je 9. maja 1942. godine u Jajincima. Olgin suprug Braca Petrov, je takođe poginuo tokom Narodnooslobodilačkog rata, kada je marta 1942. godine bio opkoljen u jednoj kući na periferiji Pančeva.
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra1953. godine , proglašena je za narodnog heroja. U njenu čast osnovne škole u Padinskoj Skeli, Vršcu , Banatskom Brestovcu i Barandi nose njeno ime.
Izvor: Narodni heroji Jugoslavije, Mladost, Beograd 1975; Heroine Jugoslavije, Spektar, Zagreb 1980; Majke heroja pričaju, Aleksandar Tadić, Iskra, Vinkovci 1985; wikipedia
Intro text we refine our methods of responsive web design, we’ve increasingly focused on measure and its relationship to how people read.
A wonderful serenity has taken possession of my entire soul, like these sweet mornings of spring which I enjoy with my whole heart. Even the all-powerful Pointing has no control about the blind texts it is an almost unorthographic life One day however a small line of blind text by the name of Lorem Ipsum decided to leave for the far World of Grammar. The Big Oxmox advised her not to do so, because there were thousands of bad Commas, wild Question Marks and devious Semikoli, but the Little Blind Text didn’t listen.
On the topic of alignment, it should be noted that users can choose from the options of None, Left, Right, and Center. In addition, they also get the options of Thumbnail, Medium, Large & Fullsize.
And if she hasn’t been rewritten, then they are still using her. Far far away, behind the word mountains, far from the countries Vokalia and Consonantia, there live the blind texts. Separated they live in Bookmarksgrove right at the coast of the Semantics, a large language ocean. A small river named Duden flows by their place and supplies it with the necessary regelialia.
A wonderful serenity has taken possession of my entire soul
On her way she met a copy. The copy warned the Little Blind Text, that where it came from it would have been rewritten a thousand times and everything that was left from its origin would be the word “and” and the Little Blind Text should turn around and return to its own, safe country.A wonderful serenity has taken possession of my entire soul, like these sweet mornings of spring which I enjoy with my whole heart. I am alone, and feel the charm of existence in this spot, which was created for the bliss of souls like mine. I am so happy, my dear friend, so absorbed in the exquisite sense of mere tranquil existence, that I neglect my talents.
But nothing the copy said could convince her and so it didn’t take long until a few insidious Copy Writers ambushed her, made her drunk with Longe and Parole and dragged her into their agency, where they abused her for their projects again and again.
Far far away, behind the word mountains, far from the countries Vokalia and Consonantia, there live the blind texts. Separated they live in Bookmarksgrove right at the coast of the Semantics, a large language ocean. A small river named Duden flows by their place and supplies it with the necessary regelialia. It is a paradisematic country, in which roasted parts of sentences fly into your mouth.
What to do in Uluwatu Bali
Walk down the Uluwatu beach
A collection of textile samples lay spread out on the table – Samsa was a travelling salesman – and above it there hung a picture that he had recently cut out of an illustrated magazine and housed in a nice, gilded frame. It showed a lady fitted out with a fur hat and fur boa who sat upright, raising a heavy fur muff that covered the whole of her lower arm towards the viewer.
Gregor then turned to look out the window at the dull weather. Drops of rain could be heard hitting the pane, which made him feel quite sad. “How about if I sleep a little bit longer and forget all this nonsense”, he thought, but that was something he was unable to do because he was used to sleeping on his right, and in his present state couldn’t get into that position. However hard he threw himself onto his right, he always rolled back to where he was.
One morning, when Gregor Samsa woke from troubled dreams, he found himself transformed in his bed into a horrible vermin. He lay on his armour-like back, and if he lifted his head a little he could see his brown belly, slightly domed and divided by arches into stiff sections. The bedding was hardly able to cover it and seemed ready to slide off any moment. His many legs, pitifully thin compared with the size of the rest of him, waved about helplessly as he looked. “What’s happened to me? ” he thought. It wasn’t a dream.
His room, a proper human room although a little too small, lay peacefully between its four familiar walls. A collection of textile samples lay spread out on the table – Samsa was a travelling salesman – and above it there hung a picture that he had recently cut out of an illustrated magazine and housed in a nice, gilded frame.
Hidden beach paradise that Balinese would never tell you
Before you get started, please be sure to always search this Documentation, and also watch our Video Tutorials. If you have further questions beyond the scope of this Documentation, please don’t hesitate to contact us. We’ll do our very best to reply as promptly as possible.
Lonely girl waiting for a loved one on the beach
It is a paradisematic country, in which roasted parts of sentences fly into your mouth. One morning, when Gregor Samsa woke from troubled dreams, he found himself transformed in his bed into a horrible vermin. He lay on his armour-like back, and if he lifted his head a little he could see his brown belly, slightly domed and divided by arches into stiff sections. The bedding was hardly able to cover it and seemed ready to slide off any moment.
It showed a lady fitted out with a fur hat and fur boa who sat upright, raising a heavy fur muff that covered the whole of her lower arm towards the viewer. Gregor then turned to look out the window at the dull weather. Drops of rain could be heard hitting the pane, which made him feel quite sad.
Navikli smo da se svakog leta u vreme godišnjih odmora organizuju susreti generacija bilo da su u pitanju „okrugli“ jubileji ili jednostavno prilika da se neka generacija okupi u većem broju.
generacija 1965
Nažalost, ove godine zbog pandemije koronavirusa ovakvih susreta nije bilo. Međutim, generacija 1965. godište iz Opova, koja ove godine beleži jubilej od 40 godina male mature želela je bar na ovaj način preko našeg portala da podseti na ovaj događaj.
Milica Vukojević Baić, koja je i inače bila jedan od organizatora ranijih okupljanja, došla je u našu redakciju i zamolila da objavimo fotografiju uz pozdrave generaciji 1965. Fotografija je snimljena na njihovom susretu prilikom 10 godina male mature, bili su tada mnogo mlađi, a na žalost neki od njih sa ove fotografije više nisu sa nama.
