Na današnji dan, 1886. godine preminula je majka Mihajla Pupina, Olimpijada (Alimpijada) Pupin.
Majka jednog od najvećih srpskih naučnika Mihajla Pupina Idvorskog rođena je 18. marta 1814. godine u Opovu od oca Tanasija i majke Marie Milovanov (Aleksićevi), a 22. marta zavedena je u crkvene knjige da je krštena. Umrla je 28. novembra 1886. godine, a sahranjena je dan kasnije. Mihajlo će o tom događaju napisati: „Te godine, u početku zime, stiže mi jednog dana tužno pismo moje sestre: moja majka, svetiteljica moja nije više među živima!“
krštenica Olimpijade (Alimpijade) Milovanov
Pre nešto više od mesec i po dana (9. oktobar) na našem portalu objavili smo prilog povodom 166 godina od rođenja Mihajla Pupina u kome smo poseban deo posvetili upravo njegovoj majci Olimpijadi, koja se 1832. godine venčala sa Konstantinom Pupinom, po tadašnjim običajima u mestu mlade, odnosno u opovačkoj crkvi. Povodom tog priloga došlo je do jedne rasprave po pitanju njenog imena: Olimpijada ili Alimpijada. U većini tekstova, bilo da su istorijsko – biografske ili žurnalističke publikacije navodi se ime Olimpijada, međutim, postoje i radovi u kojima se njeno ime navodi kao Alimpijada. Istina je, da je reč o jednom istom imenu u dve različite verzije, klasičnom helenskom imenu i verziji narodne transkripcije.
protokol venčanih
U crkvenim knjigama prilikom krštenja njeno ime je zapisano kao Alimpijada, međutim, na venčanju i u protokolu umrlih piše Olimpijada.
protokol umrlih
Nedoumica je bilo i oko njenog porekla zbog helenskog imena. Kako se Pupinov deda Arsenije doselio u Banat iz ohridskog kraja i da su bili možda srpsko – cincarskog porekla, pojedini biografi su smatrali da je i njegova majka sličnog porekla iz južnih delova Balkanskog poluostrva na šta je ukazivalo ime Olimpijada. I sam idvorski prota Kosta Rašić iz vremena kada se Olimpijada udala i došla u Idvor smatrao je da je ovo vrlo moguće. U jednoj biografiji se čak tvrdi da su roditelji Olimpijade došli iz ohridskog kraja dok je Olimpijada bila još mala, međutim, to je potpuno netačno jer je rođena i krštena u Opovu, a familija Milovanov (pojedini biografi često pogrešno navode Milanović ili Milovanović) se u matičnim knjigama pravoslavne crkve u Opovu beleži još polovinom XVIII veka.
Butik „Petar i Tina“ obaveštava svoje cenjene potrošače i kupce da će od subote 28. novembra do subote 5. decembra raditi jednokratno od 8:00 do 14:00 časova.
Nagradna igra i dalje traje, prva nagrada letovanje u Grčkoj!
Dropcap the popularization of the “ideal measure” has led to advice such as “Increase font size for large screens and reduce font size for small screens.” While a good measure does improve the reading experience, it’s only one rule for good typography. Another rule is to maintain a comfortable font size.
Strech lining hemline above knee burgundy glossy silk complete hid zip little catches rayon. Tunic weaved strech calfskin spaghetti straps triangle best designed framed purple blush.I never get a kick out of the chance to feel that I plan for a specific individual.
Separated they live in Bookmarksgrove right at the coast of the Semantics, a large language ocean. A small river named Duden flows by their place and supplies it with the necessary regelialia. It is a paradisematic country, in which roasted parts of sentences fly into your mouth.
A wonderful serenity has taken possession of my entire soul, like these sweet mornings of spring which I enjoy with my whole heart. Even the all-powerful Pointing has no control about the blind texts it is an almost unorthographic life One day however a small line of blind text by the name of Lorem Ipsum decided to leave for the far World of Grammar. The Big Oxmox advised her not to do so, because there were thousands of bad Commas, wild Question Marks and devious Semikoli, but the Little Blind Text didn’t listen.
Awesome News WordPress Theme 2017
A wonderful serenity has taken possession of my entire soul, like these sweet mornings of spring which I enjoy with my whole heart. I am alone, and feel the charm of existence in this spot, which was created for the bliss of souls like mine. I am so happy, my dear friend, so absorbed in the exquisite sense of mere tranquil existence, that I neglect my talents.
On her way she met a copy. The copy warned the Little Blind Text, that where it came from it would have been rewritten a thousand times and everything that was left from its origin would be the word “and” and the Little Blind Text should turn around and return to its own, safe country. But nothing the copy said could convince her and so it didn’t take long until a few insidious Copy Writers ambushed her, made her drunk with Longe and Parole and dragged her into their agency, where they abused her for their projects again and again. And if she hasn’t been rewritten, then they are still using her.
When The Sun Goes Down
Far far away, behind the word mountains, far from the countries Vokalia and Consonantia, there live the blind texts. Separated they live in Bookmarksgrove right at the coast of the Semantics, a large language ocean. A small river named Duden flows by their place and supplies it with the necessary regelialia.
Here’s what people wearing on The Stage
A collection of textile samples lay spread out on the table – Samsa was a travelling salesman – and above it there hung a picture that he had recently cut out of an illustrated magazine and housed in a nice, gilded frame. It showed a lady fitted out with a fur hat and fur boa who sat upright, raising a heavy fur muff that covered the whole of her lower arm towards the viewer.
Gregor then turned to look out the window at the dull weather. Drops of rain could be heard hitting the pane, which made him feel quite sad. “How about if I sleep a little bit longer and forget all this nonsense”, he thought, but that was something he was unable to do because he was used to sleeping on his right, and in his present state couldn’t get into that position. However hard he threw himself onto his right, he always rolled back to where he was.
The will to win, the desire to succeed, the urge to reach your full potential these are the keys that will unlock the door to personal excellence.
One morning, when Gregor Samsa woke from troubled dreams, he found himself transformed in his bed into a horrible vermin. He lay on his armour-like back, and if he lifted his head a little he could see his brown belly, slightly domed and divided by arches into stiff sections.
A wonderful serenity has taken possession of my entire soul, like these sweet mornings of spring which I enjoy with my whole heart. Even the all-powerful Pointing has no control about the blind texts it is an almost unorthographic life One day however a small line of blind text by the name of Lorem Ipsum decided to leave for the far World of Grammar. The Big Oxmox advised her not to do so, because there were thousands of bad Commas, wild Question Marks and devious Semikoli, but the Little Blind Text didn’t listen.
His room, a proper human room although a little too small, lay peacefully between its four familiar walls. A collection of textile samples lay spread out on the table – Samsa was a travelling salesman – and above it there hung a picture that he had recently cut out of an illustrated magazine and housed in a nice, gilded frame.
It showed a lady fitted out with a fur hat and fur boa who sat upright, raising a heavy fur muff that covered the whole of her lower arm towards the viewer. Gregor then turned to look out the window at the dull weather. Drops of rain could be heard hitting the pane, which made him feel quite sad.
MITROPOLIT RAŠKO PRIZRENSKI NIĆIFOR PERIĆ ROĐEN U BARANDI
Baranda, 28. novembar 2020;
Da li ste znali da je Baranda rodno mesto Nićifora Perića, srpskog jerarha Carigradske patrijaršije (do 1901. godine), mitropolita raško – prizrenskog (od 1901. do 1911. godine), a tokom Prvog balkanskog rata dobrovoljca u borbama za oslobođenje Kosova i Makedonije.
Mitropolit Nićifor Perić je bio čovek od akcije, temperamentan i ličnost nemirnog duha, tako da njegov životopis pomalo liči na junake avanturističkih romana. Rođen je u Barandi 4. decembra 1862. godine od oca Petra i majke Olimpije, a na krštenju je dobio ime Nikola. Osnovnu školu je završio u Barandi, potom je iz Austro-Ugarske prešao u Kneževinu Srbiju i u Beogradu završio gimnaziju redovno, a bogosloviju naknadno, kao već rukopoložen prezviter 1881. godine u Karanovcu.
Zamonašio se u manastiru Vraćevšnici 14. septembra 1880. godine i iste godine rukopoložen za jerođakona, dok je za jeromonaha rukopoložen 1. marta 1881. godine. Po preporuci profesora bogoslovije Firmilijana upućen je u Bogolsoviju u Carigradu, koju je završio 1892. godine.
Nakon Carigrada bio je činovnik u kancelariji beogradskog mitropolita Mihaila Jovanovića, a potom je postao starešina manastira Ravanice ali je ubrzo, ponovo upućen u Carigrad gde je 1893. godine postavljen za profesora srpske gimnazije, a zatim prešao u službu Carigradske patrijaršije kao nastojatelj hrama Svetih apostola. Carigradski patrijarh Antim VII ga je proizveo u arhimandrita i na molbu Grka, Skopskog mitropolita Metodija, poslao za protosinđela u Skopskoj eparhiji.
Međutim, kada je posle Metodijeve smrti za njegovog naslednika ponovo došao Grk, Ambrozije, pobunio se slovenski narod i proterao novog mitropolita. Nićifora, kao jednog od narodnih vođa, carigradski patrijarh je kaznio i po „epitimiji“ ga proterao iz Skoplja na ostrvo Patmos gde je proveo nekoliko meseci 1897. godine. Na srpske molbe, patrijarh ga je vratio u Skoplje gde se kratko zadržao obavljajući zaduženja za carigradsku Patrijaršiju, a zatim još jednom kratko obavljao dužnost nastojnika crkve Svetih apostola u Farikeji.
Nakon smrti mitropolita Dionisija Petrovića za raško-prizrenskog i skenderijskog mitropolita izabran je 1901. U poverenoj mitropoliji osnovao je važne institucije i doprineo uređenju crkvenog života. Ustanovio je Glavni prosvetni odbor i pododbore za rukovođenje školstvom u eparhiji, osnovao je Duhovni sud, kao i Mešoviti sud koji se bavio sporovima materijalne prirode. Pokrenuo je glasnik Eparhijske naredbe. Dao je doprinos u osnivanju „Fonda Crkve Svetog Đorđa“, koji je pomagao ekonomski napredak Srba. U vreme njegove uprave 1908. nastala je „Uredba Crkveno-prosvetne uprave pravoslavne Raško-prizrenske mitropolije“. Posebnu brigu je vodio o obnovi starih i izgradnji novih crkava. Juna 1901. osnovao je „Odbor za oduženje Visokih Dečana“, jer je taj manastir bio u teškoj finansijskoj situaciji. Doprineo je utemeljenju još jedne važne prosvetne institucije, Srpske gimnazije u Pljevljima. Insistirajući na proterivanju ruskih monaha iz Visokih Dečana i čvrstom pozicijom u pogledu očuvanja crkvenih privilegija, uključujući i nadležnosti nad školama, došao je u nesporazum sa Vladom Kraljevine Srbije, kao i sa osmanskim vlastima. Odbacujući kompromisne stavove profesora i rektora Bogoslovije u Prizrenu po tom pitanju, neposlušne je podvrgavao crkvenim kaznama. Dosledan u svojim uverenjima, više puta je nudio ostavku. Poslednji put to je učinio 1911. na predlog srpske vlade. Tu ostavku Velika crkva je prihvatila, a na njegovo mesto je došao Gavrilo Dožić, potonji patrijarh srpski. Njegov doprinos srpskoj nacionalnoj akciji u Staroj Srbiji je bio veliki, ali su u jednom trenutku beskompromisni stavovi koje je imao postali teret srpskoj diplomatskoj aktivnosti, zbog čega je praktično bio smenjen.
Nakon povlačenja iz eparhijske službe bivši mitropolit Nićifor je živeo povučeno sve do izbijanja Prvog balkanskog rata 1912. godine, kada se ponovo vraća u Staru Srbiju kao dobrovoljac. Zbog svog temperamenta i hrabrosti govorilo se da je „više stvoren za vojvodu nego za vladiku“. Zarobljen je tokom ratnih dešavanja, a od strane bugarskih okupacionih vlasti interniran u Bugarsku 1915. godine gde je umro pod nedovoljno razjašnjenim okolnostima.
IZVORI: Nićifor Perić, mitropolit raško-prizrenski i skenderijski (1901-1911), Časopis za istorijska istraživanja (30), 2019, Aleksandar Novakov i Nedeljko V. Radosavljević; Gospodin Nićifor Perić, Bosanka Vila, Sarajevo, 15.12.1907; www.eparhija-prizren.com, Istorija eparhije; Srpski sion, Sremski Karlovci, 4.2.1901
