Arheolog u svešteničkoj mantiji: ZADUŽBINA ANDREASA MAJERA

by Glas Opova | 7.12.2016. | DRUŠTVO

ZADUŽBINA ANDREASA MAJERA
Opovo, 07. decembar 2016;
U plejadi arheologa, od Feliksa Milekera do Ljubomira Bukvića, koji su svojim istraživanjima i otkrićima zadužili vojvođansku i južnobanatsku istoriju, posebno mesto zauzima ime Andreasa Majera. Ono što Majera izdvaja od ostalih zaslužnih arheologa jeste činjenica da je on bio sveštenik, a da se arheologijom bavio amaterski.

U arheološkoj praksi, posebno u njenoj ranoj fazi kada se ova nauka formirala i razvijala, iskopavanjima su se bavili i istraživači koji nisu imali akademsko arheološko obrazovanje.  Međutim, neka od najvećih otkrića tokom XIX veka dugujemo upravo takvim ljudima, podsetimo se samo Šlimanovih otkrića Troje i Lavlje kapije u Mikeni. Nažalost, „jureći“ za epohalnim nalazima, tadašnji istraživači pravili su ogromne štete na lokalitetima uništavajući nestručnim iskopavanjima „more“ podataka koje savremena arheologija beleži i na taj način rekonstruiše istoriju.

Mada nije imao formalno arheološko obrazovanje Andreas Majer je bio strastveni ljubitelj arheologije, a živeo je u vremenu kada je ova naučna disciplina imala već dobro izgrađenu metodologiju sa kojom je on bio upoznat. Majer nije bio „lovac na blago“ i znao je šta je istorijska i naučna vrednost svakog od artefakta koji je pronašao i dokumentovao u svojoj bogatoj zbirci.

Majer je rođen 1917. godine u Beloj Crkvi u porodici banatskih Nemaca. Gimnaziju je završio u Vršcu, a teologiju u Đakovu gde se 1941. godine zaredio za sveštenika. Kapelan je bio u Zrenjaninu, zatim u Kikindi, a od 1950. godine postaje župnik (paroh) u Opovu gde će ostati narednih 33 godine. Počasni savetnik Svete stolice postao je 1959. godine, a paski kapelan s titulom monsinjora i pravom nošenja ljubičastog pojasa, postao je 1977. godine. Od 1983. do 1989. godine bio je župnik u Vršcu, gde je penzionisan. U Vršcu je i umro 1992. godine.

Za arheologiju Majer se zainteresovao još kao gimnazijalac obilazeći okolinu bogatu istorijskim ostacima, koje počinje da sakuplja. Najplodniji period Majerovog arheološkog rada je bez sumnje u vremenu kada je službovao u Opovu. Blage naravi i dobrog karaktera „pop Andra“ kako su ga zvali, vrlo brzo je postao omiljen među vernicima ali isto tako i kod svih meštana Opova. Još uvek se među starijim meštanima prepričava njegova saradnja i druženje sa pravoslavnim sveštenikom Čedom Grujićem. Znali su Opovčani za Majerovu strast prema arheologiji, tako da su ga redovno obaveštavali ili donosili sve što bi našli u ataru prilikom kopanja ili oranja, a Majer svaki svoj slobodan trenutak koristio da sa nezaobilaznom arheološkom četkicom u svom spačeku „šparta“ okolinom.

Vrlo brzo njegova zbirka dostiže broj od 1000 predmeta iz svih doba preistorije, antike i srednjeg veka. Već 1964. godine zbirka je ozvaničena i stavljena pod zaštitu zakona, tako da danas predmeti iz Majerove arheološke zbirke popunjavaju fondove muzeja u Novom Sadu, Vršcu i Pančevu. Zbirku od 1388 predmeta 1967. godine otkupljuje Muzej u Pančevu, a zbirku su sačinjavali predmeti sakupljeni sa dva područja: Bele Crkve (Bela Crkva, Crvena Crkva, Vračev Gaj, Dubovac, Ram i Dupljaja) i Opova (Opovo, Baranda, Sakule, Čenta i Perlez).

Ono što je je značajno kada je u pitanju Majerov arheološki rad jeste da su nalazi iz njegove zbirke upotpunili arheološku kartu južnog Banata sa 24 nova lokaliteta. Njegovi nalazi sa neolitskog nalazišta Ugar – Bajbuk u Opovu bili su polazište za prva istraživanja na ovom lokalitetu, gde su osamdesetih godina izvršena velika sistematska istraživanja sa međunardodnom istraživačkom ekipom koju su činili naučnici iz Srbije, Holandije i Sjedinjenih Američkih Država.

Pored arheologije Majer se zanimao za sva pitanja vezana za prošlost južnog Banata, naročito Opova, gde je proveo gotovo sav svoj radni vek i polovinu života. Majer sakuplja i dokumentuje podatke iz lokalne istorije, etnologije i toponomastike, koje će ostaviti u vidu teksta o prošlosti Opova, koji će 2001. godine zajednički objaviti Istorijski arhiv Pančevo i Opštinska narodna biblioteka Opovo pod naslovom Opovo – prilozi za monografiju. (Č.Vučković)

Izvor: Južni Banat

Međunarodni dan volontera: OPOVAČKI CRVENI KRST I VOLONTERI NA SVEČANOSTI U ALIBUNARU

by Glas Opova | 6.12.2016. | DRUŠTVO

OPOVAČKI CRVENI KRST I VOLONTERI NA SVEČANOSTI U ALIBUNARU
Opovo, 06. decembar 2016;
Međunarodni dan volontera, ljudi dobre volje koji za svoj rad ne očekuju materijalnu nadoknadu, a pomaganje drugima smatraju izrazom humanosti i solidarnosti, obeležava se 5 decembra. Na taj dan 1970. godine stvoren je program Ujedinjenih nacija za volontere.

U Alibunaru je 4. decembra održana svečanost povodom obeležavanja Međunarodnog dana volontera čiji su organizatori bili Crveni krst Vršca i Alibunara u saradnji sa organizacijama crvenog krsta ostalih južnobanatskih opština. Pored volontera i organizacija Crvenog krsta, na svečanosti su prisustvovali ministar za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Aleksandar Vulin, sekretar Crvenog krsta Vojvodine Lidija Ric Rihter i načelnica Južnobanatskog upravnog okruga Danijela Lončar.

Ministar Vulin je čestitao svim volonterima ovaj dan i napomenuo da je ponosan na sve volontere Crvenog krsta, jer su bili aktivni u najtežim situacijama i dokazali da se parama ne mogu kupiti osećanja.
Sekretar Lidija Ric Rihter izjavila je da je cilj programa koji ima Crveni krst da ljudi budu sigurni, bezbedni i zdravi.
Načelnica Južnobanatskog okruga Danijela Lončar istakla je da su volonteri Crvenog krsta veliki ljudi sa velikim srcem, i dodala da je njihov zadatak da i dalje šire humanost, energiju i entuzijazam.