SVETI SAVA SVEČANO OBELEŽEN U PRAVOSLAVNIM HRAMOVIMA
Opovo,
27. januar 2020;
Danas
je veliki crkveni praznik pravoslavnih vernika u Srbiji posvećen prvom srpskom
arhiepiskopu i prosvetitelju Svetom Savi. I u našoj opštini u sva četiri
pravoslavna hrama u Opovu, Barandi, Sakulama i Sefkerinu, održane su liturgije
a crkve su bile ispunjene decom koja su recitovala i čitala priče o Svetom Savi
i zauzvrat dobijali pecivo i poklon paketiće.
Sveti
Sava (oko 1175—14. januar 1236) bio je srpski princ, monah,
iguman manastira Studenice, književnik, diplomata i prvi
arhiepiskop autokefalne Srpske pravoslavne crkve. Rođen je
kao Rastko Nemanjić, najmlađi sin velikog župana Stefana Nemanje, i
brat Vukana i Stefana Prvovenčanog.
Kao mladić dobio
je od oca na upravu Zahumlje (1190. ili 1191). Ubrzo 1192. godine
Rastko je pobegao na Svetu goru i zamonašio se u
ruskom manastiru Svetog Pantelejmona, gde je dobio ime Sava. Kasnije je sa
svojim ocem, koji se zamonašio i dobio ime Simeon (verovatno 25. mart
1196), podigao manastir Hilandar (1198—99), prvi i jedini srpski
manastir na Svetoj gori.
U Srbiji je 1202.
godine došlo do rata za vlast između sinova župana Stefana Nemanje. Posle
izmirenja 1204. godine veliki župan Stefan Prvovenčani i knez Vukan pozvali su
Savu da ih potpuno izmiri i on se vratio u Srbiju početkom 1208. godine.
Istovremeno se bavio prosvetiteljskim radom, nastojeći približiti svojim
sunarodnicima osnove verske i svetovne pouke, da bi se 1217. vratio na Svetu goru.
Godine 1219. Sava I Srpski je ubedio Vaseljenskog
patrijarha i nikejskog cara da odobre autokefalnost
(samostalnost) srpske crkve sa statusom arhiepiskopije. Vaseljenski
patrijarh Manojlo I Carigradski u Nikeji je imenovao Savu I za prvog
arhiepiskopa Srbije. Sava ostao je arhiepiskop sve do 1233. godine, da bi ga
tada zamenio njegov učenik Arsenije I Sremac.
Dva puta je
putovao u Palestinu. Na povratku sa drugog od tih hodočašća u Svetu
zemlju, smrt ga je zatekla u
tadašnjoj bugarskoj prestonici Velikom Trnovu 14. januara
1236. Njegove mošti je u manastir Mileševu preneo njegov nećak,
kralj Stefan Vladislav I.
Sava je ostavio
više pisanih dela. Zato je bio jednan od značajnijih pisaca i pravnika iz
srednjeg veka kod Srba. Njegova najznačajnija pisana dela su Žitije Svetog
Simeona, Karejski tipik, Hilandarski tipik i Studenički
tipik, kao i Zakonopravilo.
Obrazujući buduće
službenike pravoslavne crkve stekao je velike zasluge za razvoj
školstva i prosvete kod Srba u srednjem veku.
U Srbiji i Republici Srpskoj se dan njegove smrti (27.
januar po novom kalendaru) obeležava kao Dan prosvete.
Savin kult u
narodu bio je jak. Posle jednog ustanka Srba protiv Osmanskog carstva,
turski zapovednik Sinan-paša je naredio da se
spale mošti Svetog Save na Vračaru verovatno 1594. Na mestu
gde se misli da je bila dignuta lomača da uništi poslednje ostatke Svetog Save
sazidan je Hram Svetog Save, najveća pravoslavna bogomolja kod Srba.
(Izvor: Wikipedia)
U
organizaciji Košarkaškog saveza Vojvodine u Novom sadu je održan Međunarodni
košarkaški turnir prijateljstva na kojem su nastupale reprezentacije gradova i
regiona iz Srbije i susednih država.
Za
žensku pionirsku reprezentaciju Beograda (Košarkaški savez Beograda) 2004.
godište nastupila je košarkašica Agros Basketa Ana Jovanov iz Opova. Ekipu je
vodio pomoćni trener seniorki Crvene Zvezde Nikola Dmitrović, a na klupi mu je
asistirao trener Agros Basketa Marko Habanek.
Pored
naše Ane Jovanov za reprezentaciju Beograda nastupile su još: Milena Trailović,
Anja Stamenković, Magdalena Janković, Bojana Miškić, Teodora Veselinović,
Teodora Ćulibrk, Anđela Ulemek, Marija Zorić, Milica Mrkela i Sara Ivanović.
Ono što je kuriozitet i što našu Anu u ovoj selekciji izdvaja jeste činjenica
da je ona 2006. godište i dve godine mlađa od većine svojih drugarica iz
reprezentacije.
Na
turniru za pionirke 2004, pored ekipe Beograda, igrali su reprezentacije
Košarkaškog saveza Vojvodine, Akademija Pečuj iz Mađarske i region Tuzla iz
Bosne i Hercegovine. Beograđanke su u prvoj utakmici savladele Pečuj, a
Vojvodina je bila bolja od regiona Tuzle. U finalu Beograđanke su slavile
rezultatom 73:66 i osvojile prvo mesto, treći je Pečuj, a četvrta Tuzla.
Naša
Ana je ostavila dobar utisak, u prvoj utakmici je igrala samo četiri minuta i
bila bez poena, dok je finalu za osam minuta na parketu upisala 11 poena (2/3
iz igre i 4/6 sa linije slobodnih bacanja).
Tradicionalni, četvrti po redu, Svetosavski turnir u organizaciji Opštine Kovačica i Doma kulture “Jožef Atila” iz Debeljače, a pod generalnim pokroviteljstvom Srpske Napredne Stranke, po četvrti put, u prostorijama Mesne zajednice Debeljača, održan je ekipni turnir južnog Banata.
Kao i svake
godine učešće su uzele ekipe svih južnobanatskih opština: Vršac, Bela Crkva,
Pančevo (za Pančevo je nastupila ekipa Jabuke), Kovin, Alibunar, Plandište,
Kovačica, Opovo i ekipa domaćina – Debeljača. Igralo se na četiri table, tempo
igre 10 minuta po igraču, po Bergerovom sistemu, dakle po principu svako – sa
svakim.
Ovo je do
sada, po sastavu ekipa, daleko najkvalitetniji turnir, na primer za ekipu Vršca
nastupio je naš proslavljeni velemajstor Boban Bogosavljevic (rejting
2505), prvak Srbije 2013 i naš raniji
reprezentativac. Naša ekipa nastupila je u sledećem sastavu, po tablama: Goran
Vlajković, Dragoljub Joksimović, Živadin Mitrović, Božidar Milić i Žika
Nestorović. Iako neporaženi, naši šahisti ostvarili su pet pobeda i tri
nerešana rezultata, osvojili su drugo mesto iza ekipe Vršca, koji je imao šest
pobeda i dva nerešera rezultata.
Evo kako je
u nekolio rečenica turnir komentarisao kapiten Opovčana Vlajković: “ Na početku
sezone odličan turnir, neočekivano ujednačeni sastavi ekipa. Igrali smo sasvim
solidno, u nekim momentima čak nadahnutu i vrlo jako, medjutim na kraju
rezultat ne odražava našu igru. Izgubili smo neke partije padom zastavice u
potpuno dobijenim pozicijama, ali takva su pravila moralo se igrati brže. Dokaz
ove tvrdnje je da je naša ekipa osvojila daleko najviše pojedinačnih poena,
dakle posmatrano rezultate mečava, uglavnom smo dobijali rezultatom 3:1 ili
4:0. Na kraju moram biti zadovoljan s obzirom da se radi o prvom ovogodišnjem
nastupu”. Želim da se zahvalim Domaćinu
na pozivu i da mu čestitam na izvanrednoj organizaciji turnira, a naravno i na
sjajnoj organizacija “trećeg poluvremena”, vidimo se sledeće godine na istom
mestu u isto vreme sa još boljim sastvima ekipa”.
Inače turnir
je bodovan i u pojedinčnoj konkurenciji i to po tablama: tako da je Vlajković
bio drugi, naravno iza Velemajstora Bogosavljevića, a isti rezultat na svojim tablama
ostvarili su i Joksimović i Mitrović.
AGROS
BASKET (Opovo) – VIZURA (Beograd) 50:60 (11:15; 25:9; 6:19; 8:17); Nažalost,
Opovčanke nisu uspele da savladaju direktnog konkurenta za plasman u baraž,
tako da im do kraja lige preostaje da se bore za peto mesto u grupi. U svakom
slučaju ne treba previše tugovati jer će naše košarkašice tek naredne sezone
biti izlazno godište u pionirskoj konkurenciji kada će i biti konkurentne
svojim rivalkama i po godištu.
Što
se tiče utakmice, videli smo veliku požrtvovanost sa obe strane. Bilo je puno
„iskrica“ i sa klupa i u publici što ne čudi jer je veliki ulog bio u pitanju
za obe ekipe. Beograđanke su imale kvalitetniju rotaciju sa klupe i dominantan
skok u napadu (često i po tri šuta u jednom napadu), tako da su održale isti
tempo do kraja meča. S druge strane, Opovčanke su slabo zatvarale reket nakon
šuta, fizički su pale u drugom poluvremenu, a u finišu je to rezultiralo i
padom koncentracije. Međutim, mora im se odati priznanje da su se do poslednje
sekunde, bez obzira što su već bile svesne poraza, borile kao lavice.
Prva
četvrtina je bila u realtivnom egalu i završila se sa četiri poena prednosti za
Vizuru, ali su košarkašice Agrosa u drugoj deonici zaigrale mnogo bolje i
košgeterskom kanonadom Jovanov i Šaran, što je Veljanovski „začinila“ trojkom,
poluvreme završile vođstvom 36:24. U tom trenutku mnogi su pomislili da je
utakmica dobijena, ali gošće u nastavku meča ponovo ulaze u egal, tako da se u
poslednju četvrtinu ulazi sa rezultatom 42:43 za Vizuru. Da li su Opovčanke
sagorele u prevelikoj želji ili je pritisak pobede bio pretežak, ili
jednostavno nisu mogle fizički da iznesu finiš utakmice, možda nije ni bitno.
Košarkašice Vizure su napravile razliku, koju su Opovčanke tokom cele poslednje
četvrtine jurile, često brzopleto šutirale ili bacale neprecizne pasove, što su
Beograđanke iskoristile i mirno završile utakmicu.
Do
kraja lige ostalo je još četiri kola, Opovčanke u narednom 15. kolu su
slobodne, a nakon toga ih očekuju utakmice sa ekipama Novi Beograd, Crvena
Zvezda Kombank i Radivoj Korać.
Uz
podršku i saradnju Centra za socijalni rad, Aktiv žena Opovo četvrtu godinu za
redom organizuje i sprovodi humanitarnu akciju u kojoj obilaze socijalno
ugrožena i staračka domaćinstva i uručuju pakete hrane i higijene.
Sa
sloganom „Da nam početak godine bude u znaku humanosti, saradnje, saosećanja i
razumevanja“ članice Aktiva žena Opovo, spremaju slatko – slano pecivo i kolače,
koje zajedno sa prikupljenim sredstvima za higijenu, spremaju u pakete koji su
ove godine bili namenjeni za pet porodica u Opovu.
„Uvek
se rukovodimo maksimom da naše malo nekom znači mnogo, i zaista ovu akciju uvek
sprovodimo sa puno ljubavi i empatije prema sugrađanima koji nemaju mogućnosti
da obezbede osnovne uslove za život. To su najčešće staračka domaćinstva i
pojedinci, usamljeni ljudi bez najbližih o kojima nema ko da brine i mi na ovaj
način želimo da im pomognemo i pokažemo da nisu sami“, izjavila je povodom
akcije predsednica Aktiva žena Opovo Zorica Ugrinov.
