Jubilej 90 godina opštinskog fudbala: PRIČA O OPOVAČKOM OMLADINCU (1)
PRIČA O OPOVAČKOM OMLADINCU (1)
Opovo, 29. jul 2017;
Tamo negde uoči Svetskog prvenstva u Montevideu, baš u vreme kada su Moša, Tirke i Milutinac, vodili teške bitke između dva tada najpopularnija beogradska kluba BSK-a i Jugoslavije, fudbal je pravio prve korake i u našoj opštini. Davne 1927. godine zakotrljala se fudbalska lopta po livadama i budžacima našeg dela Potamišja. Naravno, kotrljala se krpenjača i pre toga, ali se ova godina uzima kao datum osnivanja fudbalskih klubova u Opovu, Sefkerinu i Sakulama, tako da ova tri kluba ove godine obeležavaju jubilej 90 godina postojanja što je prilika da ih predstavimo.
PRIČA O OPOVAČKOM OMLADINCU
Krajem 19. i početkom 20. veka iz Beča, Praga i Budimpešte fudbal, pre svega preko studenata, stiže na prostore Vojvodine (tadašnja Austro – Ugarska) i Srbije. Iz velikih gradskih centara vrlo brzo se širi i po provinciji i seoskim sredinama i postaje najpopularniji sport, što će ostati sve do danas.
Dvadesetih godina prošlog veka fudbal se u Opovu igrao na sokacima, a umesto pravih lopti koristile su se krpenjače, koje su se pravile tako što bi se čarape punile vunom i krpama, a zatim opšivale i omrežavale.
Glavni fudbalski rivali bile su ekipe Tošinog brda (uzdignuti deo deo sadašnje ulice Branka Radičevića između ulica Ive Lole Ribara i Maksima Gorkog), Široki šor (ulica Žarka Zrenjanina), Kaljužanci (Stanka Tomića i Mlinska) i delovi oko centra, koju su uglavnom činili studenti i zanatlije. Najviše dobrih fudbalera imala je ekipa Tošino brdo, koja je važila i za najbolju.
Prve prave, kožne fudbalske lopte, doneli su Cint (vlasnik autobuske prevozničke linije Pančevo – Opovo – Perlez) i Dircing (vlasnik opovačkog mlina). Naime, dva Dircingova sina trenirala su fudbal, tako da su Cint i Dircing prilikom jednog putovanja u Beč zbog nabavke delova za autobuse i mlin, doneli i češke kožne lopte marke Praga.
Prvi fudbalski teren napravljen je na mestu gde se danas nalaze STR Kum (Crnogorac) i košarkaško igralište. U to vreme tu se nalazio centralni plac i nije bilo današnjih zgrada Doma kulture i KEBS-a. Prve utakmice Opovčani su igrali sa Borčancima, Glogonjcima i Debeljačom. Oko 1930. godine, Opovčani počinju ligaški da se takmiče, a prvenstva su organizovana po „saobraćajnom“ sistemu. Jednu ligu su činila mesta koja su se nalazila duž železničke pruge, dok su drugu ligu činili klubovi iz mesta koja su bila duž puteva gde su prolazile autobuske linije, tako da su klubovi nagostovanja išli ili vozom ili autobusom.
Opovčani su u to vreme imali dobar tim pa su tako tri njihova fudbalera – Kosta Grujić, Slavko Jelenin i Ivan Kirhner nastupali za reprezentaciju okruga (južnog Banata). Koliko je fudbal bio popularan svedoči i činjenica da se igrao i za vreme okupacije tokom Drugog svetskog rata. Opovčani su išli i na gostovanja zbog čega su morali da imaju poseban ausvajs.
Po završetku Drugog svetskog rata, došlo je do niza promena, pre svega u sistemu organizacije sportskih klubova, finansiranja i reorganizacije takmičenja, a o tome ćemo uskoro govoriti u nastavku ove priče…
Redakcija Glasa Opova zahvaljuje se na informacijama, podacima i fotografijama Stevi Grujiću bez koga ova reportaža ne bi mogla da se uradi.
POZIVAMO LJUBITELJE I HRONIČARE FUDBALA IZ SAKULA I SEFKERINA DA NAM SVOJIM INFORMACIJAMA I STARIM FOTOGRAFIJAMA POMOGNU U KREIRANJU REPORTAŽA O FUDBALSKIM KLUBOVIMA BORAC I TEMPO. KONTAKT TELEFON 063 10 60 340.
